هنوز هستم.

به قول محسن خان 

"گاهی وقتا عمق دوستی با عرض و طول و مدتش تناسبی نداره"

این جمله رو امروز تو دلگیرترین ساعت عصر جمعه برامون sms کردند کاملا هم درست می گفتن چون فقط سلام همچین دوستی می تونست قدری از سنگینی و دلگیری این عصر جمعه کم بکنه

توی این چند روز درد غریبی به روح و کالبدم چنگ انداخته که درمانی جز اینکه در تنهایی بر خودم بپیچم وجود نداره

اما شماهایی که دوستان مجازی من هستید، لحظه ای تنهام نذاشتید

روزی نبود که پیامی ازتون نداشته باشم و روزی نبود که کلمه محبت آمیزی اشک از چشمام جاری نکنه.

راستش دلم نیومد این همه مهر بی پاسخ بمونه

مامانگار عزیزم،دل آرام گلم،افروز خوبم، رها جونم، نویسنده وبلاگ فسیل عزیزم،مریم عزیز(دکولتونه بانو)، گلی خوبم، رعنای گلم، عاطفه عزیز، آقا شهاب گل،آرشمیرزای عزیزم، مرضیه جونم، مجتبی مهربونم، رها جووونم، آوای همیشه با محبت، آرزوی نازم، شکوفه عزیز

از همتون برای لطفی که بهم داشتید و دارید سپاسگزارم

یه تشکر ویژه هم دارم از بابک، داداش خوب بلاگستان

بابک هم جزو همون دوستانیه که شامل تعریفی که محسن خان از دوست ارائه دادن میشه

بابک طبق معمول همیشه عادت داره منو شرمنده کنه.

آهنگی و که می شنوید یکی از آوازهایی است از "فریدون فرخزاد" و من عاشقانه این آهنگ و دوست دارم توی این روزا که نه حوصله ای دارم و نه حرفی برای گفتن بابک داداش خوبم این آهنگ و برای وبلاگم بهم هدیه داده

بابک جان ،با چه کلامی می تونم ازت تشکر کنم که پاسخ اینهمه لطف و مهرت باشه؟

همتون و بی نهایت دوست دارم و خدا رو هزاران بار برای حضورتون در صحنه بازی روزگار زندگیم شکر می کنم

دکتر شریعتی

بچه ها خسته ام خیلی خسته هیچ چیز این پاییز به پاییزای سالای قبل نمی مونه سوزش بیشتر شبیه سوز زمستونه خدا کنه برف بباره

منو ببخشید، تصمیم دارم یه مدتی ننویسم ولی در کنارتون هستم