میثا لامع
تیر 93
سلام به همه دوستان خوبم
امروز بعد از یک و سال و پنج روز دوباره به خونه خودم برگشتم
حال و هوای روزها و شبهای من در این یک سال چنان غیرقابل پیش بینی بود که نشستنم پشت صفحه مانیتور و تایپ کردن از لحظاتی که هر ثانیه اش مثل یک صاعقه بر من فرود می اومدوغیرقابل تحمل می کرد
صفحه های اجتماعی مختلف که امروز گریبانگیر همه ما شده راه فرار مناسبی برای تحمل و درک آدمهایی همجنس خودمون نیستند واین آزار دهنده ترین ملموس تنهایی برای آدمیته.
امروز برگشتم به خونه ای که 3 سال از حجم تنهایی هامو ، مثل صندوقچه ای اسرار آمیز در خودش حبس کرد
خونه ای که با کمک دوست خوبم، برادر همیشه همراهم بابک اسحاقی عزیز بنا کردم
و امروز دوباره من اینجام در کنار شما دوستان خوبم برای پناه بردن به وسعت رابطه هایی که از جنس خالص ترین بی قضاوتی هاست
سلام..