سایه ها

زندگی عجیب و غریبی ست وقتی میان آدمها و چیزهایی باشی که مال تو نیستند

یک جور بی وزنی خاص است که آدم را یاد راه رفتن یک روح میان انبوه تیره و روشن جنگل می اندازد که با طمانینه راه می رود و به داشته هایی که واقعیت نداشته اند فکر می کند و گاه به شکل سایه ای ،نداشته هایی که واقعیت داشته اند را روی سینه آدمهای زنده  با نامرئی ترین احساس نقاشی می کند در عین حالی که خوب می داند این هم تلاش مذبوحانه ای است برای خلاصی از سرگردانی این گوی هزار رنگ که از ازل به جرم آفرینشش با "نداشتن ها "به آن دچار است

من با شماست که هستم پس تولدم مبارک

نمی دونم لیاقتشو دارم یا نه

ولی امروز می خوام از خدا برای یه چیز خیلی بزرگ تشکر کنم

برای تمام شب و روزهایی که به وجودش شک کردم و ازش مایوس شدم اما اون ازم ناامید نشد و تو مجازی ترین نقطه دنیا حقیقی ترین حس های عالم و بهم نشون داد و ثابت کرد

الان که خوب فکر می کنم حتی به یاد نمیارم چند ساله که وبلاگ می نویسم و مهم نیست چون زمان بی ارزش ترین مساله برای فکر کردن توی زندگیه ولی تو مدت نسبتا طولانی که خونه دل نوشته هامو تک و تنها گذاشتم شاید برای پیدا کردن خودم در خودم امروز که سی و یکمین سالروز به دنیا اومدنمه بهم ثابت کردن اینجا این خونه و تمام کسانی که از همین خونه کوچولو باهاشون زندگی کردن و تمرین کردم و یاد گرفتم خود منه

امروز بابک اسحاقی برای تولدم در نهصدونودونهمین پست وبلاگ جوگیریات متنی برای تولدم نوشت که مثل تمام دلنوشته ها و قلم جادوئیش سطح تمام اعتقادات نورس زندگیم و به چالش کشید و من حالا نه لحظه ای اشکهام قطع میشن و نه به ثانیه ای بدون حضور بهترین های زندگیم می تونم فکر کنم

ممنونم

بابک اسحاقی

مهربان

آرش پیرزاده

بهنام

تیراژه

فرشته

دل آرام

کیانا

و تمام تمام تمام شمایی که قلبم براتون می تپه و حس می کنم به دنیا اومدنم قشنگترین اتفاق ممکن برای خودم بود تا با شما بودن ها رو تجربه کنم