محسن محمدپور

می خوام از این به بعد از چند نفری صحبت کنم که همیشه به چشم یه استاد بهشون نگاه می کنم

و این بار...

بارها و بارها گفتم

حتی به خودش

یه بار هم اینجا میگم،

یکی از آدمایی که همیشه دلم می خواد مثل اون بنویسم محسن محمد پور نویسنده وبلاگ "پرسه " است

محسن کم می نویسه ولی وقتی می نویسه می تونه کن فیکون کنه 

می تونه چنان سحابی ها رو از دل  آسمون روی زمین بیاره که تو بتونی به راحتی با دستات لمسشون کنی

یا چنان هنرمندانه تو وبلاگ خرمالوها خواستن ها و نداشتن های بعضی از آدمارو با طنز تلخی به  روت بیاره  که درعین حالی که لبخند می زنی توی دلت زار زار بزنی زیر گریه

یا مثل این پستش:

 "از میانه های راه اگر بازنگشته باشی

تا پاییز بیاید ، خواهی رسید

تا آن زمان قذافی ،مرده یا زنده

پیدا خواهد شد!

اما کشتگان آزادی

برنمی خیزند ازگورهایشان

در طرابلس یا تهران !"

فقط اشک تو چشمات حلقه بزنه و هییییچ حرفی برای گفتن نداشته باشی

محسن فوق العاده و زیبا می نویسه ولی حیف که خیلی کم ..حیف..