همه آدما در طول زندگیشون حرفهایی می زنن و گاه رفتاری دارن که پس از مرگشون تبدیل به یه کالبد میشه و فکر و اعتقادشون توی اون کالبد جای می گیره و نشون دهنده عرض زندگیشون میشه
اینطوری تا مدتها تو ذهن آدمای زنده باقی می مونن
در مورد فیلسوفا و عرفا که این قضیه به شکل جدی تری صادقه یعنی حجم شناخت اونها از زندگیشون به حدی وسیعه که گاه کالبد ذهنیشون در بین آدمای دیگه تا نسلها دست به دست مییشه به این صورت اونها برای همیشه برای اطرافیانشون زنده خواهند بود و جالب اینجاست که رابطه باقی موندن این کالبد ذهنی با وزنش نسبت مستقیم داره
یعنی هرچه قدر سنگین تر باشه سالیان بیشتری در دنیا باقی می مونه و گاه به جایی می رسه که افرادی پیدا میشن تا اون و سرمشق راه ورسم زندگیشون قرار میدن
گاهی اوقات باخودم می گم من که نه فیلسوقم و نه عارف ، پس به عنوان یه آدم واقعی کوچولوی کوچولو کالبد ذهنی چند ساله ای خواهم داشت؟ راستی، اصلا چقدر مهمه که وقتی دیگه نیستیم، یه کالبد ذهنی رو حالا با هر وزنی، بین آدمایی که ترکشون کردیم به یادگار بذاریم؟
نمیدونم تا چه حدی به مسائل ماوراالطبیعه اعتقاد دارید؟
ولی من جدا از هر اعتقادی به طرز کنجکاوانه ای این مسائل و دنبال می کردم،
مطالعات زیادی راجع بهشون داشتم و تو کلاسهای زیادی شرکت می کردم تا اونجا که امروز کمدم پر از گواهینامه های دوره های مختلف شرکت تو همین کلاسهاست
تو مراسمهای خاص زیادی شرکت داشتم که تو هرکدومشون کاملا متعصبانه از یه سری اعتقادات عجیب و غریب دفاع میشد ، ولی من بی اینکه حتی ذره ای به حرفهایی که توی اون مجالس گفته می شد اعتقادی داشته باشم فقط دوست داشتم حضور پیدا کنم و راههای مختلفی رو که هر کدومشون برای خودشناسی در پیش گرفته بودن بهتر و بیشتر بشناسم،باید بگم بیشتر یه حس کنجکاوانه بود تا پذیرش اعتقادشون.
تو تمام این سالها تنها کلاسی رو که سعی کردم جسته و گریخته هم که شده از دست ندم "یوگا" بوده چون با تمام برداشتهایی که داشتم ، یوگا کاملترین و بی نقص ترین کمک برای یه فرد برای خودشناسی می تونه باشه
بارها پیش اومده که راجع به کلاسها و دوره های دیگه ای که همین امروز دارن با اسامی مختلف ، یا مراسمهای گاه عجیب و غریبشون برگزار میشن با اساتید مختلف در رشته های مختلف خوشناسی و روانشناسی صحبت کنم و با مطالعه و حضورم در کلاسها بر اونچه که می دیدم و می شنیدم اشراف بیشتری به دست بیارم
شاید ندونیم یا باور نداشته باشیم که احضار ارواح، آینده نگری و دیدن رنگ هاله های آدمهایی که با اونها در ارتباطیم ساده ترین کار برای موجود قدرتمندی به نام انسانه چون فقط نیاز به کمی آموزش داره ولی همین بس که بگم رنگ و بوی عرفان قدرت، اونقدر قویه که اگر نخواهیم باورش کنیم ویا حتی ازش استفاده کنیم چنان موذیانه بر روند زندگی عادی ما تاثیرخواهد گذاشت که راه رسیدن به خودشناسیمون و دچار چالشهای جدی می کنه
خودشناسی به تنهایی قدرت والایی از حس انسان بودنه که به تنهایی می تونه خیلی از نیازهای ذهن و ارضا کنه
اتفاقی که اینبار برای من افتاد چیزی رو بهم ثابت کرد که دلم می خواد همتون بدونید
این که "هر چیزی ارزش تجربه کردن و نداره چون شاید بعدش مجبور باشیم برای بعضی از اونها بهای گزافی به اندازه آسیب روح و روانمون بپردازیم"