زندگی مثل یه سفر می مونه که توی مسیرش همسفرای مختلفی می تونن همراه و هم مسیرت باشن، خونواده ، همسر ، دوست ..
هر کدومشون یه خط روی سرنوشتت برای رسیدن به هدفی که همون مقصد نهاییه روی نقشه زندگیت ترسیم می کنن
بعضی از آدما توی این راه برات مانع می شن بعضیاشون یه همراه و بعضی هم راهنما
آدمایی که سعی می کنن راه درست و بهت نشون بدن کم اند ولی هستند و تو تا آخر عمرت زمانهایی رو که اونا سخاوتمندانه، مثل یه ستاره راهی رو که جلوی پات روشن کردن و نمی تونی فراموش کنی
"امید صیادی" نویسنده وبلاگ "گنجشگک اشی مشی" یکی از همین ستاره ها توی راه نوشتن برای من بودند و هستند
قلم توانمند و بیان شیوای نوشته هاشون که کاملا استادانه بر روی بوم صفحات نقش می خوره همیشه برام تحسین برانگیز بوده
برای من همیشه یه استادند و خیلی چیزها ازشون یاد گرفتم
12 دی ماه ، روز تولدشون ،بهونه ای شد برای سپاسگزاری از اینکه
بین تمام مشغله ها،
برای خوندن ،ادیت نوشته هام و تفکر بیشتر روی اونچه که از اعتقادات و آموزه هام به روی کاغذ میارم، وقت و انرژی می ذارن
آقای صیادی تولدتون مبارک
و روزهایی آفتابی و شبهایی پر از ستاره براتون آرزومندم.