ما برای هم آفریده شدیم
درس است و کلاس،
کلاس پر است از من ها و تو ها
و درسمان این است:
چگونه ماشدن، چگونه بودن، چگونه زیستن، چگونه مردن
و استاد سختگیر:
روبرویی، عشق، حسادت، خواستن ها و نخواستن ها
کلاس هیچ گاه خالی نیست و درسها تمام ناشدنی
بی هیچ زنگ تفریحی
در این مدرسه فقط زنگ بیدارباش است و هجوم لحظه
اندیشیدن به شروع کلاس خیالی خام
تمام شدنش، اندیشه ای پوچ و رویایی
...
من ها و تو ها قرنهاست که شاگردان بی استعداد زمینند
بی نگاه به استاد حتی برای ثانیه ای
و تنها،
فرمانبردار چشمها و گوشهایشان
بشین
ببنین
گوش کن
بمان بمان بمان
زیباست..
پیش منم بیا
نوشته ات فوق العاده بود عزیزم
به نظرت چندتا شاگرد درسخون هست ؟ حتی اگه کم باشن بازم امیدوار کنندست .
چگونه ما شدن ... چه درس قشنگی ، کاش یادش بگیرم ، کاش توش رد نشم
کاش واسه استاد سختگیرم شاگرد خوبی باشم و همشاگردیا خشنود از بودن من توی کلاسشون ...
یادش بخیر میثا.یادت هست همیشه من اون میز جلو میشستم تو اون آخر؟یادته موقع امتحانا با اینکه همیشه ازم تقلب میکردی بازم تجدید میشدی؟یاد اون روزا بخیر چقدر کتک میخردی از آقا معلم هاهاها

...میثاجانم...
...من مثل همیشه که سر کلاسهای مدرسه حواسم به بیرون و بازی و خارج کلاس بود...سر این کلاس زمین هم..دوست دارم به اونور زمین..به بیرون کلاس حواسم باشه..و همین تحمل کلاس رو برام آسون کنه...
...خیلی خوب بود میثای عزیز
خب چی بگم! گفتنی ها رو گفتی.. کو گوش شنوا!
این پست شاهکار بود میثا....
میثا...
این پست و دوست دارم